Έκκληση για μη προσάρτηση της Δυτικής Όχθης από το Ισραήλ!
Μια στάση αξιόπιστη, χωρίς δυο μέτρα και δυο σταθμά σε σχέση με όσα διακηρύσσει για τις παραβιάσεις της Τουρκίας και το Διεθνές Δίκαιο, ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση οι Πράσινοι, καθώς το Ισραήλ ετοιμάζεται να προσαρτήσει μεγάλο μέρος των Παλαιστινιακών Εδαφών. Καλούν, επίσης, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, που ως κυβερνήσεις υπηρέτησαν επίσης τη «στρατηγική συμμαχία» με το Ισραήλ, να δεσμευτούν ότι το Διεθνές Δίκαιο είναι αδιαπραγμάτευτο για όλους και ότι ενδεχόμενη προσάρτηση θα έχει σοβαρές συνέπειες στις σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ. Και ζητούν από όλους να συμβάλλουν στην έγκαιρη και ισχυρή ευρωπαϊκή απάντηση, ώστε να μην αποκλειστεί ο δρόμος της ειρήνης στη Μέση Ανατολή.
Καταλύτη επικίνδυνων εξελίξεων αποτελεί η εξαγγελία του Μπ. Νετανιάχου ότι την 1η Ιουλίου θα θέσει σε συζήτηση και ψηφοφορία στην ισραηλινή Βουλή απόφαση για επίσημη προσάρτηση στο Ισραήλ της Κοιλάδας του Ιορδάνη, δηλαδή ολόκληρης της ανατολικής πλευράς της Δυτικής Όχθης. Συνολικά η προσάρτηση παλαιστινιακών εδαφών αφορά μέχρι και το 1/3 της Παλαιστινιακής Δυτικής Όχθης και υφαρπάζει το 90% των υδατικών πόρων των Παλαιστινίων. Την προσάρτηση είχε παρουσιάσει δημόσια τον περασμένο Ιανουάριο ο Ντόναλντ Τραμπ ως…. «σχέδιο ειρήνης», παρουσία και του Μπ. Νετανιάχου.
«Είναι προφανές ότι μια τέτοια προσάρτηση έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, οι οποίοι είναι προϋπόθεση ειρήνης όχι μόνο για την περιοχή αλλά και κατ’ επέκταση για όλο τον πλανήτη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στο πλευρό του Νετανιάχου και να συνεχίσει να διαμαρτύρεται για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο!», δηλώνει ο συν-Εκπρόσωπος των Πράσινων Ευάγγελος Αστυρακάκης-Ασλάνης.
Αν προχωρήσει το σχέδιο αυτό -και με δηλωμένη, μάλιστα, την αντίθεση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ- απομένουν ως παλαιστινιακά εδάφη στη Δυτική Όχθη μόνο κατακερματισμένοι θύλακες με ελάχιστους φυσικούς πόρους, που θα επικοινωνούν μεταξύ τους και με τον υπόλοιπο κόσμο αποκλειστικά μέσω του Ισραήλ: οι σημαντικότερες αποφάσεις για τους Παλαιστινίους θα παίρνονται όλες στο Ισραήλ και η προοπτική χωριστού Παλαιστινιακού Κράτους θα έχει νόημα μόνο ως πρόσχημα για να μην έχουν οι Παλαιστίνιοι δικαίωμα ψήφου στους ισραηλινούς πολιτικούς θεσμούς.
Προκαλεί έντονο προβληματισμό ότι ένα τόσο κρίσιμο θέμα της ευρύτερης περιοχής μας απουσιάζει σχεδόν εντελώς από τον ελληνικό δημόσιο διάλογο. Δεν ακούσαμε τίποτε σχετικό στις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Ισραήλ, δεν είδαμε σχετικές δηλώσεις ούτε από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και δεν παρακολουθήσαμε τίποτα σχετικό ούτε στους τίτλους των σημαντικότερων ειδήσεων. Είναι σαφές ότι και στο θέμα αυτό δυστυχώς η Ελλάδα ΔΕΝ λειτουργεί ευρωπαϊκά: βασικό ρόλο φαίνεται να παίζει η αντίληψη ότι το Ισραήλ αποτελεί «στρατηγικό σύμμαχο» της χώρας μας στα θέματα της ΑΟΖ και της αναζήτησης υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο.
«Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας αλλά και η στοιχειώδης ενημέρωση των πολιτών καταλήγουν να είναι παράπλευρες απώλειες και δέσμιες μιας παράλογης εμμονής στις εξορύξεις αερίου και πετρελαίου. Αυτή είναι η στρατηγική διεξόδου από την Κλιματική Κρίση;», δηλώνει η συν-Εκπρόσωπος των Πράσινων Αλία Παπαγεωργίου. Όταν μάλιστα άλλες χώρες συνειδητοποιούν το τέλος των εξορύξεων δίνοντας έμφαση σε επενδύσεις για καθαρότερους τρόπους ανάκτησης ενέργειας εμείς τις επιδιώκουμε προσφέροντας “γη και ύδωρ” σε όλα τα επίπεδα!
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του: για τη διεθνή κοινή γνώμη αλλά και τις άλλες κυβερνήσεις, μια εκτεταμένη προσάρτηση εδαφών και φυσικών πόρων αποκλείεται να κριθεί ως ελαφρύτερη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου από όσα έχουν συμβεί μέχρι τώρα στα ελληνοτουρκικά. Η στάση λοιπόν των ελληνικών κυβερνήσεων κινδυνεύει να ερμηνευτεί ως παραδοχή ότι η επίκληση της διεθνούς νομιμότητας μπορεί να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά, και ότι η ευρύτερη περιοχή μας αποτελεί «ειδικό» χώρο, όπου για τις ισχυρότερες χώρες γίνονται κατ’ εξαίρεση δεκτές και κάποιες εκπτώσεις στο Διεθνές Δίκαιο. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ποια πλευρά θα ευνοούσε μια τέτοια εξέλιξη.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ θεωρούμε ότι υπάρχει ακόμη χρόνος να υπερασπιστούμε την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διεθνή νομιμότητα. Στις λίγες μέρες που μένουν μέχρι την 1η Ιουλίου, ζητάμε:
- Να εξηγήσει με σαφήνεια ο πρωθυπουργός προς την ισραηλινή πλευρά, αν δεν το έχει κάνει ήδη, ότι το Διεθνές Δίκαιο είναι αδιαπραγμάτευτο για όλους και ότι ενδεχόμενη προσάρτηση θα έχει σοβαρές συνέπειες στις σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ. Ανάλογη τοποθέτηση ζητάμε και από το ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβερνήσεις υπηρέτησαν τη «στρατηγική συμμαχία» με το Ισραήλ.
- Να προειδοποιήσει η κυβέρνηση ότι, αν προχωρήσει η προσάρτηση, θα στηρίξει και θα συμμετέχει σε όλες τις αντιδράσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παράλληλα να ακολουθήσει όσες χώρες μέλη της Ε.Ε. απαντήσουν με επίσημη διπλωματική αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους στα νόμιμα σύνορά του.
Παράλληλα, οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ:
- Στηρίζουμε τη διεθνή εκστρατεία του Avaaz και καλούμε τους πολίτες να υπογράψουν για σταθερή θέση αρχών από την πλευρά της Ε.Ε. και καλούμε τους πολίτες να υπογράψουν. Μέσα σε 3 μέρες έχουν ήδη συγκεντρωθεί πάνω από 1,5 εκατομμύριο υπογραφές και η εκστρατεία συνεχίζεται.
- Υιοθετούμε την έκκληση των 1080 Ευρωπαίων βουλευτών και ευρωβουλευτών (ανάμεσά τους και της ηγεσίας των Πράσινων στο ευρωκοινοβούλιο και πολλά εθνικά κοινοβούλια) για διπλωματική πίεση προς το Ισραήλ να εγκαταλείψει τα σχέδια προσάρτησης και προς την Ε.Ε. να αντιδράσει αποφασιστικά και αποτελεσματικά σε περίπτωση που αυτά προχωρήσουν. Από την Ελλάδα την έκκληση υπογράφει μόνο 1 βουλευτής, η Σοφία Σακοράφα του ΜΕΡΑ25, και κανείς αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος.
- Παραμένουμε προσηλωμένοι στις αξίες της ειρήνης και υπενθυμίζουμε ότι καμιά κοινωνία δεν είναι εχθρός μας. Αντίπαλός μας είναι ο εθνικισμός και η πολιτική της έντασης και της ακροδεξιάς στο Ισραήλ, τις ΗΠΑ και όπου γης.
Ζητάμε να ανοίξει άμεσα και στη χώρα μας ένας ουσιαστικός δημόσιος διάλογος για να αποτιμηθούν σε βάθος όλα όσα «δένουν» τα τελευταία χρόνια την ελληνική πολιτική στο άρμα της «στρατηγικής συμμαχίας» με το Ισραήλ. Όσοι εμμένουν στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, διακινδυνεύουν, εκτός από την οικονομική αποτυχία της επένδυσης και τη καταστροφή του περιβάλλοντος, την υπονόμευση της διεθνούς θέσης της χώρας και τη διατάραξη της εύθραυστης ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή μας.