Η πολιτική συγκυρία

1. Η επαναφορά του πολέμου ως μέσου εξωτερικής πολιτικής, η ενίσχυση δικτατορικών ή ολοκληρωτικών καθεστώτων, η επιδημιολογική επάνοδος αλλά κι η άνοδος λαϊκίστικων ρευμάτων σε δημοκρατικές χώρες δημιουργούν ένα νέο γεωπολιτικό περιβάλλον. Η κλιματική κρίση και η κατάρρευση της βιοποικιλότητας συνιστά υπαρξιακή απειλή αλλά και έναν παράγοντα τροφοδότησης άλλων κρίσεων και εμβάθυνσης των ανισοτήτων. Πρώτα θύματα της κλιματικής κρίσης οι πιο ευάλωτοι: άνθρωποι, κοινωνίες, χώρες, οικονομίες, οικοσυστήματα.

Πολλές κυβερνήσεις, πολιτικές δυνάμεις εύπορων χωρών και εταιρίες αφήνουν στο περιθώριο την ίδια την κοινωνία και εξακολουθούν υποκριτικά και συχνά μέσω πρακτικών greenwashing, και μονοπροσηλωμένων πολιτικών στην τεχνολογία και στην κερδοφορία, να υλοποιούν αναποτελεσματικές και επί μέρους πολιτικές που δεν οδηγούν σε βραχυχρόνια απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και σε μια βιώσιμη διέξοδο.

2. Διαπιστώνεται ότι δεν προωθείται σε όλες τις χώρες και σε όλα τα επίπεδα ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δίκαιης ενεργειακής μετάβασης και ενεργοποίηση ευρύτατων κοινωνικών και οικονομικών δυνάμεων με αυστηρά χρονοδιαγράμματα και στόχους:

• Την εξοικονόμηση
• Την κοινωνική ενεργοποίηση στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής
• Τη βιώσιμη ανάπτυξη όλων των δυνατοτήτων του φάσματος των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας
• Την πλήρη ή σχετική αυτάρκεια της Ευρώπης, πολιτική που θα πρέπει να διατρέχει όλα τα χωρικά επίπεδα (κρατών, περιοχών, νησιών, πόλεων, γειτονιών) μέχρι το «ατομικό» επίπεδο.

3. Η ΕΕ παραμένει εξαρτημένη από τις στρατηγικές προτεραιότητες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και βρίσκεται χωρίς επαρκή θεσμική θωράκιση και αυτοτέλεια, και αδυναμία να οικοδομήσει πειστική αυτόνομη αποτρεπτική αμυντική ισχύ. Αυτό φαίνεται στην ανυπαρξία ολοκληρωμένης πρότασης και στρατηγικής πρόληψης και αντιμετώπισης των ένοπλων συγκρούσεων, είτε στην Ουκρανία είτε στη Λωρίδα της Γάζας.

Στη διετία που διαρκεί ο πόλεμος στην Ουκρανία πέντε πετρελαϊκές εταιρείες κέρδισαν συνολικά 281 δισεκατομμύρια δολάρια, κερδοσκοπώντας πάνω στον θάνατο, την καταστροφή, την εκρηκτική άνοδο των τιμών ενέργειας, την εκμετάλλευση και τη φτωχοποίηση εκατομμυρίων νοικοκυριών σε όλο τον κόσμο που αδυνατούν να πληρώσουν τους φουσκωμένους τους λογαριασμούς. Την ίδια στιγμή οι εταιρείες η μια μετά την άλλη γράφουν στα παλιά τους τα υποδήματα την υπόθεση κλιματική αλλαγή και πράσινη μετάβαση, υπαναχωρώντας από τις δεσμεύσεις τους για μείωση της παραγωγής ορυκτών καυσίμων και εκπομπών ρύπων. (Πηγή: Global Witness) 

4. Η διεύρυνση του σχήματος BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική), με χώρες όπως το Ιράν, η Αίγυπτος, τα ΗΑΕ κ.α., αντανακλά τη νέα δυναμική που δημιουργείται ως προς τους παγκόσμιους συσχετισμούς, ενισχύοντας τις τάσεις αποδολαροποίησης και αμφισβητώντας την ηγεμονία της Δύσης.
5. Πόλεμοι και κλιματική κρίση διογκώνουν τα μεταναστευτικά / προσφυγικά ρεύματα, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για συνεκτική στρατηγική με σεβασμό στους κανόνες του διεθνούς δικαίου, στη ζωή και την αξιοπρέπεια όλων. Αυτή την ανάγκη αγνόησε και η ηγεσία της ΕΕ με την πρόσφατη υιοθέτηση του Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Ο ΟΗΕ και η πολυμερής διπλωματία πρέπει να ενισχύονται για την αύξηση του αισθήματος της ασφάλειας. Η αρχή της μη βίας πρέπει να κυριαρχεί. Η διεθνής αναγνώριση του καθεστώτος του περιβαλλοντικού πρόσφυγα έχει αργήσει πολύ και ακόμη δεν έχει υιοθετηθεί.
6. Σε επίπεδο δημόσιων και κοινωνικών πολιτικών, τα “κοινά” (υγεία, παιδεία, πολιτισμός, νερό, κ.α.) εμπορευματοποιούνται ραγδαία, στερώντας στοιχειώδη αγαθά από όλο και περισσότερους πολίτες. Η άνευ ορίων συγκέντρωση ισχύος σε μεγάλους πολυεθνικούς ομίλους, που σε μία διεθνή, αρρύθμιστη αγορά, ποδηγετούν κυβερνήσεις και καταλήγουν να επηρεάζουν πολίτες και να αναγκάζουν σε καταναλωτικές συμπεριφορές και πολιτικές που είναι αναντίστοιχες με τις απαιτήσεις της εποχής. Από την άλλη, υπάρχουν σημαντικές κοινωνικές δυνάμεις, που αυξανόμενα και εμπράκτως αντιστέκονται και αναζητούν βιώσιμες λύσεις.
7. Διαπιστώνεται η υποχώρηση του πολιτικού/δημόσιου απέναντι στο ιδιωτικό/αδιαφανές συμφέρον. Η Τεχνητή Νοημοσύνη, τα big data (εμπορευματοποίηση προσωπικών δεδομένων), η κυβερνοασφάλεια, ανοίγουν νέες προοπτικές αλλά δημιουργούν και νέες απειλές, κυρίως με την αύξηση των ανισοτήτων, του ελέγχου και των αποκλεισμών.

Θα πρέπει να επιβληθεί να υπάρχουν δρώντες (actors) και διακυβέρνηση (governance) αντί για τα παλιά σκληρά συστήματα κυβερνητισμού (government) αλλά με τη συμμετοχή παραγόντων που έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση. Θα πρέπει να σταματήσει η πολιτική που οδηγεί σε κρίσιμες κυβερνητικές επιλογές που καθορίζονται (από την υγεία ως την παιδεία) προς όφελος οικονομικών και άλλων παραγόντων, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση.

8. Οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ και η φιλόδοξη Σύνοδος Κορυφής του Μέλλοντος το 2024 μπορούν να προσφέρουν στον ΟΗΕ την ευκαιρία να ενισχύσει την αξιοπιστία του, την αντιπροσωπευτική του λειτουργία και την αποτελεσματικότητά του, αν και η γενικότητα, η ασάφεια και η έλλειψη δεσμευτικότητας αποδυναμώνουν τη θετική συνεισφορά του. Μάλιστα, ειδική Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών,  η οποία δημοσιεύθηκε το 2023, σχετικά με την εφαρμογή των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης, καταγράφει πως για τους περισσότερους από τους μισούς στόχους, η πρόοδος, όχι μόνο παρουσιάζεται ανεπαρκής αλλά χαρακτηρίζεται και ως ασθενής.

Η συγκυρία στην Ευρώπη

9. Η σημερινή ΕΕ αγωνίζεται να διατηρήσει τα ιδρυτικά της ιδανικά, εκείνα του αντιφασισμού, της δημοκρατίας, της κοινής ευημερίας και της κοινωνικής συνοχής. Ωστόσο υπάρχει απομάκρυνση από αυτά, με επιπτώσεις ιδιαίτερα εμφανείς σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου έχουν αποτύχει οι διακηρύξεις της ΕΕ για δημοκρατία, κράτος δικαίου, ευημερία και μείωση των ανισοτήτων, αύξηση της κοινωνικής συνοχής, προστασία του περιβάλλοντος. Οι αλλεπάλληλες διεθνείς κρίσεις απειλούν τον ενισχυμένο γεωπολιτικό ρόλο που φιλοδοξεί να παίξει η ΕΕ και υπογραμμίζουν τις αδυναμίες και τα αδιέξοδά της.
10. Παρόλο που ένας από τους τρεις κύριους στόχους της Συμφωνίας του Παρισιού το 2015 ήταν να καταστούν οι χρηματοδοτικές ροές συνεπείς με μια πορεία προς χαμηλές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και ανάπτυξη ανθεκτική στην κλιματική αλλαγή, η νέα Ταξινόμηση της ΕΕ μέσα από ένα αποδυναμωμένο και αναποτελεσματικό κείμενο έχει οδηγήσει δραστηριότητες ορυκτού αερίου, που έχουν σαφώς αποδειχθεί ότι δεν συμβάλλουν στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, να αποτελούν πλέον μέρος της ταξινόμησης. Το ίδιο συμβαίνει με τα πυρηνικά εργοστάσια. Με τη δημιουργία μιας νέας δήθεν πράσινης γλώσσας, ο ορισμός του πράσινου φαίνεται να έχει επεκταθεί μαζί με το «green washing» ώστε όλοι να μπορούν να είναι μέρος του, και οι κυβερνήσεις συνεχίζουν τις επιδοτήσεις, τα οικονομικά κίνητρα ή άλλη στήριξη από τον δημόσιο τομέα στις δραστηριότητες και επενδύσεις που σχετίζονται με τα ορυκτά καύσιμα.
11. Διαπιστώνεται ότι πάνω από το 80% των ευρωπαϊκών οικοτόπων είναι σε κακή κατάσταση. Ο κανονισμός για την αποκατάσταση της φύσης για τον οποίο αποφάνθηκε θετικά τον Ιούλιο 2023 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παρά τις αντιδράσεις του συντηρητικού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και της ακροδεξιάς (με 336 ψήφους υπέρ, 300 κατά και 13 αποχές), έδειξε ότι χάρη στην επιμονή των Πρασίνων και τη συμμαχία με τους αριστερούς και τους σοσιαλδημοκράτες στο ΕΚ, το μέτωπο των συντηρητικών και των ακροδεξιών δυνάμεων που θέλουν να φέρουν την Ευρώπη προς τα πίσω, μπορεί να ηττηθεί.
12. Οι επιλογές για διαιώνιση του Κυπριακού και απόρριψη των ευκαιριών για συμβιβασμό στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και των αποφάσεων του ΟΗΕ, δεν προσφέρουν περισσότερη ασφάλεια ούτε περισσότερη βιωσιμότητα. Αντίθετα, η μακροχρόνια μη επίλυση διαβρώνει συνολικά τη διεθνή νομιμότητα και ανοίγει τον δρόμο σε οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα να αξιοποιούν αυτή την καταστρατήγηση και σε άλλες περιοχές: Ουκρανία, Παλαιστίνη, Τσάντ και αλλού.
13. Στην Ισπανία και την Πορτογαλία πάνω από μια 5ετία υπάρχουν συνεργασίες και κυβερνήσεις μεταξύ των δημοκρατικών κομμάτων (σοσιαλιστές, αριστεροί, πράσινοι, κομμουνιστές) ως απάντηση στη δεξιά, με θετικά μέτρα για την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση, που -μεταξύ άλλων- οδηγούν σε εκλογική συμμετοχή που φτάνει σχεδόν στο 70%. Αντίθετα, στην Ελλάδα κυριαρχούν οι δεξιές πολιτικές που συμπιέζουν τα εισοδήματα προς όφελος της ολιγαρχίας, και η συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές είναι καθοδική και πλησιάζει το 50%. Διαπιστώνεται μείωση της συμμετοχής στην Ελλάδα και αυξημένη συμμετοχή σε άλλες χώρες, με κριτήριο τη συνεργασία μεταξύ των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα όταν οι Πράσινοι συμμετέχουν ήδη σε 7 κυβερνήσεις και έχουν 300 δημάρχους σε ευρωπαϊκές πόλεις.
14. Σήμερα είναι ανάγκη πολιτικής αντίθεσης σε διεθνές, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, σε μαζικά συστήματα επιτήρησης, υπονομεύοντας τη Δημοκρατία, τις ελευθερίες, τα δικαιώματα κοινωνιών και πολιτών. Η ΕΕ θα πρέπει να βρίσκεται στην πρωτοπορία αυτής της ανάγκης.

Η πολιτική συγκυρία στην Ελλάδα

15. Στην Ελλάδα η εικόνα σε όλα τα μέτωπα χειροτερεύει. Διαπιστώνεται καθημερινά η απαξίωση των σταθερών μέσων τροχιάς με αποκορύφωμα το έγκλημα των Τεμπών, η σιωπηρή αποδοχή και από την ΕΕ της καθημερινής πολιτικής των επαναπροωθήσεων προσφύγων και μεταναστών, η τεράστια αισχροκέρδεια στην αγορά καυσίμων και αγαθών, η συνεχιζόμενη εκποίηση και ιδιωτικοποίηση των κοινών, η χειραγώγηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και της Δικαιοσύνης. Κόλαφο αποτελεί το τελευταίο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις πολύ σοβαρές απειλές κατά της Δημοκρατίας, του κράτους Δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ελλάδα.
16. Η ελληνική οικονομία δεν έχει ανακάμψει από τη διεθνή κρίση του 2008, που διογκώθηκε στην Ελλάδα ως αδύνατου κρίκου του συστήματος, την αδυναμία εκσυγχρονισμού του παραγωγικού μοντέλου τις λανθασμένες μνημονιακές πολιτικές, την υγειονομική κρίση, τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή κερδοσκοπία. Το πραγματικό ΑΕΠ εξακολουθεί να είναι 19,5% χαμηλότερα, η κατανάλωση των νοικοκυριών 14% χαμηλότερα, οι κρατικές δαπάνες 15% χαμηλότερα. Η άνοδος των εξαγωγών υπεραντισταθμίζεται από τις υψηλότερες εισαγωγές, που είναι κυρίως αποτέλεσμα του κυρίαρχου τουριστικού μοντέλου, της πολιτικής καυσίμων και του μη εκσυγχρονισμού της γεωργίας. Ο πραγματικός μισθός παραμένει «παγωμένος» από το 2013 μέχρι το 2021 και βρίσκεται σε πτώση από το 2021 μέχρι σήμερα λόγω πληθωρισμού. Όλοι οι δέκτες (όπως ευημερίας, αισιοδοξίας, ικανοποίησης, αγοραστικής δύναμης) τοποθετούν την Ελλάδα στις χειρότερες θέσεις της Ευρώπης. Οι οικονομικές προβλέψεις για την τριετία 2023-2025 συνεχίζουν να είναι αρνητικές.
17. Διαπιστώνεται και στην Ελλάδα η υποχώρηση του πολιτικού/δημόσιου απέναντι στο ιδιωτικό/ αδιαφανές συμφέρον μέσα από πολιτικές ιδιωτικοποίησης δημόσιων αγαθών (υγεία, παιδεία, νερό, ενέργεια, ακτές, οικοσυστήματα, κλπ), μέσα από μεταβιβάσεις τεράστιων κονδυλίων σε ενεργειακούς ομίλους και αγορές, από εκτεταμένες νοθείες (π.χ. καύσιμα, μέλι, παράνομες ελληνοποιήσεις κλπ) και παράλληλα πολιτικές αναδιανομής περιουσιών σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και funds. Αυτές οι πολιτικές έχουν ως συνέπεια, σε κοινωνικό επίπεδο να χειροτερεύουν οι συνθήκες λόγω ακρίβειας και λόγω δυσκολίας εξεύρεσης οικονομικής στέγης και στα αστικά κέντρα και σε περιφερειακές πόλεις. Αυξάνουν οι δυσκολίες εξεύρεσης αξιοπρεπούς εργασίας. Η υπογεννητικότητα, η εγκατάλειψη της υπαίθρου, η εμπορευματικοποίηση του αθλητισμού και της τέχνης, η υποτίμηση των περιφερειακών Πανεπιστημίων, η στενόμυαλη θεώρηση της εκπαίδευσης χωρίς δημιουργική ενσωμάτωση της επαγγελματικής εκπαίδευσης, η αύξηση της βίας κάθε μορφής (γυναικοκτονίες, βία στα γήπεδα, μπούλινγκ, πληρωμένες δολοφονίες, χουλιγκανισμός κλπ) είναι προβλήματα που διογκώνονται, διευρύνουν την ανησυχία και το φόβο και μειώνουν τις ευκαιρίες βιωσιμότητας.
18. Στις πρόσφατες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές οι πολίτες φάνηκε να εκτιμούν τις πράσινες προτάσεις αλλά και τη συνεργασία μεταξύ των μη συντηρητικών δυνάμεων στον Β’ γύρο κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Οι δυνάμεις της οικολογίας παραμένουν υπαρκτές στην τοπική αυτοδιοίκηση έστω κι αν υποκειμενικές αδυναμίες εμποδίζουν την ευρεία αποδοχή τους.
19. Στα θέματα του ελληνισμού της Διασποράς έχουν συσσωρευτεί χρόνια προβλήματα και εκκρεμότητες.
20. Η διεκδίκηση των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων στη βάση της Έκθεσης-Πορίσματος της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής του Απριλίου 2019, παραμένει ένα δίκαιο αίτημα, που θα πρέπει να συνοδευτεί με ένα σχέδιο εθνικής στρατηγικής αξιοποίησης. Για παράδειγμα, της ενεργειακής μετάβασης και ενίσχυσης των πολιτών και των επαγγελματιών που επιθυμούν να συμμετέχουν στην επιτάχυνση της κλιματικής μετάβασης είτε μεμονωμένα είτε μέσα από συλλογικές μορφές της κυκλικής οικονομίας.
21. Οχρόνος στράτευσης εξακολουθεί να μην είναι ωφέλιμος για κανέναν. Oι στρατεύσιμοι δεν τοποθετούνται ανάλογα με τις δεξιότητες τους και δεν αμείβονται, αποκτώντας και κάποια χρήσιμη εκπαίδευση ή εμπειρία, για την οποία να πιστοποιούνται. Επίσης, δεν έχει αναβαθμιστεί η εναλλακτική κοινωνική θητεία σε μη τιμωρητική βάση για τους αντιρρησίες συνείδησης.
22. Για τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία, τομείς, η κυρίαρχη αντίληψη περιορίζεται στην τεχνολογική διάσταση και κυρίως στην οικονομική ακρίβεια των μέσων παραγωγής. Η καινοτομία και οι προτάσεις δεν επεκτείνονται σε νέους βιώσιμους τρόπους παραγωγής και κατανάλωσης, νέες ποιοτικές ευκαιρίες για τους αγρότες και τους αγροτικούς φορείς, νέες αλληλέγγυες σχέσεις μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών. Στοχοποιείται συνολικά η Κοινή Αγροτική Πολιτική μαζί με τις πράσινες απολήξεις της και δεν διεκδικείται η μετάβαση προς μια βιώσιμη γεωργία παντού, με δίκαιο και αλληλέγγυο τρόπο, με πράσινη ρύθμιση για τις γεωργικές αγορές μακριά από το σημερινό νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Στηρίζουμε την ευρωπαϊκή στρατηγική Farm 2 Fork και τους στόχους του 2030 για 80% μείωση της χρήσης αγροχημικών και για 25% μερίδιο βιολογικής παραγωγής.
23. Διαπιστώνεται μεγάλη καθυστέρηση στην αναθεώρηση του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδίου, του Εθνικού Σχεδίου για τις ΑΠΕ, του Θαλάσσιου Χωροταξικού. Παρόλο που η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη σε μήκος ακτογραμμής, σε νησιωτικότητα και σε ορεινότητα, δεν έχει Σχέδιο Ολοκληρωμένης Διαχείρισης της Παράκτιας Ζώνης ούτε Σχέδιο Αντιμετώπισης των γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων. Σημαντικά ελλείμματα παρατηρούνται στην απόδοση των ευρωπαϊκών κονδυλίων για τη γεωργία, την άμβλυνση των περιφερειακών ανισοτήτων, την αύξηση της κοινωνικής συνοχής, την προστασία του περιβάλλοντος, εξαιτίας της ανυπαρξίας τέτοιων σχεδίων ολοκληρωμένου σχεδιασμού.
24. Σχεδόν ένας στους πέντε Έλληνες πτυχιούχους δεν είχε εργασία το 2015 με αποτέλεσμα να υπάρχει σημαντική μετανάστευση πτυχιούχων, που -μεταξύ άλλων- έχει ως αποτέλεσμα και τη φαινομενική μείωση των ποσοστών ανεργίας των νέων. Είναι ανεπίτρεπτο σε ένα μέρος της κοινωνίας και ειδικά της νεολαίας, μέσα σε κλίμα ανασφάλειας και φόβου, όπου χειροτερεύουν οι συνθήκες δουλειάς και ζωής, να αναγκάζεται να στρέφεται σε εξατομικευμένες επιλογές, παρέχοντας σε πολλές περιπτώσεις το ελάχιστο των δυνατοτήτων της.

Οι πολιτικές δυνάμεις

25. Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ) συχνά ισχυρίζονται ότι εκφράζουν και πράσινες θέσεις, προσπαθώντας να εξωραΐσουν τις μη βιώσιμες πολιτικές που εφάρμοσαν. Δεν δίνουν έμφαση στη μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό, οικονομικό μοντέλο αλλά στηρίζουν το μεταπολεμικό μοντέλο της «ανάπτυξης» και γι’ αυτό κάνουν πολύ λίγα και πολύ αργά, μόνο σε τεχνολογικούς και οικονομικούς τομείς όπου υπάρχει σαφές όφελος για επιχειρήσεις και κλάδους που επεκτείνουν τις δικές τους δραστηριότητες και σε νέες επενδύσεις. Το αποτέλεσμα στην Ελλάδα είναι να παραμένει ο έλεγχος και της καθαρής ενέργειας στους ολιγάρχες της ενέργειας, να επικρατεί ευνοϊκό κλίμα μόνο για τους λίγους, και να γίνεται προκλητική κατανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας σε τομείς και δραστηριότητες που είναι μέρος του προβλήματος. Το πλαίσιο αυτό εκμεταλλεύονται πολιτικές δυνάμεις και κοινωνικές ομάδες που αρνούνται την κλιματική κρίση. Στο μπλοκ των αρνητών της κλιματικής κρίσης έχουν ενταχθεί και πρωτοστατούν στην Ευρώπη οι ακροδεξιοί αλλά και τμήμα των συντηρητικών, που θεωρούν ως κύριο αντίπαλό του τους Πράσινους, επηρεάζοντας ένα σημαντικό μέρος της κοινωνικής συνείδησης. Το ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι η κλιματική κρίση δεν είναι παρά αποτέλεσμα του καπιταλισμού και ότι τέτοια ζητήματα δεν μπορούν παρά να λυθούν μόνο στον σοσιαλισμό, χαρακτηρίζοντας τις πράσινες πολιτικές ως καπιταλιστικό εξωραϊσμό.
26. Η Ευρώπη -και μέσα σε αυτήν η Ελλάδα- χρειάζεται σήμερα νέες, καινοτόμες, οικολογικές-πράσινες πολιτικές προτάσεις, με τη συμμετοχή της κοινωνίας. Ως ενιαίος και ελκυστικός πράσινος χώρος μπορούμε να συμβάλουμε με το δικό μας συνολικό πολιτικό σχέδιο, εξειδικευμένο στην Ελλάδα. Πρέπει να επηρεάσαμε σοβαρά την ατζέντα του δημόσιου διαλόγου και να προβάλουμε στην κοινωνία το εναλλακτικό πράσινο μοντέλο:

• Οι αξίες που βλέπουμε σήμερα να υποχωρούν, και οι αρχές για Ελευθερία, Μη Βία, Ειρήνη, Βιωσιμότητα, Ισότητα, Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Αλληλεγγύη, Πολιτισμό και προστασία του Περιβάλλοντος αποτελούν τη σταθερή μας βάση για πράσινες πολιτικές και πολιτικές συμμαχίες σε έναν ραγδαία μεταβαλλόμενο κόσμο, όπου κυριαρχούν οικονομικές και πολιτικές κατευθύνσεις που ευνοούν την ανάπτυξη βίας, πολέμων, ακροδεξιών λογικών.
• Βασική επιδίωξη είναι να βρει η πολιτική οικολογία αντιστοίχιση με τις προσδοκίες ενός σημαντικού μέρους των πολιτών και των κινημάτων. Να ξαναδώσουμε έμφαση στη συνολική πράσινη οπτική και στις απαραίτητες επεξεργασίες και προτάσεις. Να οικοδομήσουμε δεσμούς με όλες εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που ενδιαφέρονται να τις υιοθετήσουν, να τις προωθήσουν και να τις υλοποιήσουν.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ οι πολίτες και η χώρα μας χρειάζονται έναν ισχυρό πράσινο πόλο.