Σημειώσεις από την ενδιαφέρουσα διαδικτυακή εκδήλωση των Πράσινων για την Ουκρανία και την ειρήνη που έγινε τη Δευτέρα 21 Μαρτίου 2022.
Ολόκληρη την εκδήλωση μπορεί να την δει κανείς στο video.
Μιχάλης Τρεμόπουλος (συντονιστής εκδήλωσης): Οι Πράσινοι καταδίκασαν την επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία, παρότι στην ελληνική κοινή γνώμη πολλοί κλίνουν το μάτι προς τον Πούτιν. Μιλάμε για μια χώρα που έχει υποστεί πολλά δεινά κατά το παρελθόν, ας θυμηθούμε μόνο το Τσερνόμπιλ. Χρειάζεται να στοχεύσουμε στην απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αλλά και από την πυρηνική ενέργεια.
Έχει ξεκινήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία εδώ και 26 μέρες. Τραβάει σε μάκρος ενώ έλεγαν ότι θα ήταν έναν πόλεμος – αστραπή. Θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε τα αίτια αλλά να δούμε ποια θα είναι η επόμενη μέρα.
Δεν είναι δυνατόν να γίνουμε μέρος του προβλήματος και να συζητάμε για περιορισμένο πυρηνικό πόλεμο. Να μη παγιωθεί η ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα μεταξύ Ανατολής – Δύσης.
Μιλήσαμε για μια ουδετερότητα στο μεταπολεμικό μοντέλο της της Αυστρίας. Βλέπουμε θετικά μια ευρωπαϊκή συνεργασία στα πλαίσια του ΟΑΣΕ. Αλλά να δούμε πρώτα αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων και ειρήνευση στην Ουκρανία.
Ζητάμε ΑΠΕ που σέβονται το περιβάλλον, στις οποίες δεν ανήκουν το φυσικό αέριο και τα πυρηνικά εργοστάσια. Και να εξασφαλίσουμε συνεργασίες για να σταματήσουμε το σχεδιασμό «ελληνικού» πυρηνικού εργοστασίου στη Βουλγαρία.
Παύλος Νεράντζης: Υπάρχουν μύθοι και πραγματικότητες από την τρέχουσα πολεμική σύγκρουση. Εικόνες Αποκάλυψης στην Μαριούπολη. Αντίστοιχες καταστάσεις είχαμε στη Βασόρα του Ιράκ, στο Βούκοβο, στην Καμπούλ του Αφγανιστάν, χωρίς όμως να έχουμε τέτοια ενημέρωση, μόνο το CNN έστελνε τότε ανταποκρίσεις. Τώρα έχουμε Real Time αναμετάδοση του πολέμου. Έχουμε ανταποκριτές μεγάλων ειδησεογραφικών πρακτορείων να είναι παρόντες στις πολεμικές ζώνες χωρίς έλεγχο.
Η ρωσική πλευρά δεν έδωσε βαρύτητα στο επικοινωνιακό πεδίο αφενός γιατί θεωρεί την εισβολή «δική της υπόθεση» και αφετέρου διότι τα ρωσικά Μέσα, πέρα από τη λογοκρισία, δεν μπορούν να δείξουν πλάνα καταστροφών και προσφύγων στο βαθμό που η εισβολή αποκαλέστηκε «ειδική στρατιωτική επιχείρηση».
Από την άλλη πλευρά, η ενημέρωση στη Δύση στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε πηγές της ουκρανικής πλευράς, η οποία εύλογα κρύβει τις απώλειές της και υπογραμμίζει ό,τι την εξυπηρετεί. Έχουμε στρεβλή εικόνα για τις εξελίξεις, λείπουν πολλά στοιχεία που θα μπορούσαν να συμπληρώσουν το πάζλ.
Επίσης, τα ΜΜΕ στους προηγούμενους πολέμους, στο Ιράκ, Ιράν, Αφγανιστάν δεν αναφέρονταν στους πρόσφυγες και τους θανάτους. Τώρα εστιάζουν και εκεί.
Ο Πούτιν είναι ένας αυταρχικός ηγέτης, που θέλει να δημιουργήσει ξανά τη μεγάλη Ρωσία. Πρόφαση η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας και η αποτροπή εισόδου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Το ίδιο είχαν κάνει, βέβαια, οι ΗΠΑ σε Νικαράγουα, Σαλβαδόρ, Παναμά και Κούβα, όταν φτάσαμε στα πρόθυρα πυρηνικού πολέμου. Τότε, όλη η δυτική πλευρά δεν είχε την ίδια αντίδραση. Στη Δύση, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, έχουμε συνεχή επεκτατισμό του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν τη στρατηγική της αποτροπής έναντι της Ρωσίας. Δεν αρκούνται δηλαδή στη χρήση πολιτικών και οικονομικών μέσων αλλά στηρίζονται κυρίως στη στρατιωτική ισχύ για να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία.
Έχει δικαίωμα κάθε χώρα να αποφασίσει μόνη της σε ποιο συνασπισμό άμυνας θα ενταχθεί ή πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τις ευρύτερες ισορροπίες; Πιστεύω ότι αυτό το δικαίωμα είναι αδιαπραγμάτευτο. Άλλο όμως η πολιτική που ασκεί τελικά μια χώρα, όπου σαφώς λαμβάνονται υπόψη και οι τοπικοί και ευρύτεροι παράγοντες.
Οι μηχανισμοί προπαγάνδας στη Δύση θεωρούν τον Πούτιν εγκληματία, τρελό κ.λπ. και αυτά εντάσσονται στην προσπάθεια να δαιμονοποιήσουν τον αντίπαλο. Ναι, δεν είναι ένας άνθρωπος που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και ο ίδιος χρηματοδοτούσε στο παρελθόν ακροδεξιές οργανώσεις στην Ευρώπη και έχει στείλει στην Ουκρανία ειδικές δυνάμεις και μισθοφόρους που εφαρμόζουν πρακτικές ανάλογες με το Γ΄ Ράιχ.
Αλλά και ευρωπαϊκές χώρες διακινούσαν όπλα προς χώρες με σχετικό εμπάργκο μέσω της Ουκρανίας.
Εντύπωση προκαλεί η στάση των Πράσινων της Γερμανίας, χώρα που υποστηρίζει 100% τα σχέδια του ΝΑΤΟ, επικαλούμενη την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ουκρανία.
Είναι γνωστό το άρθρο του Κίσινγκερ στην Washington Post, όπως και ο διάλογος Μπους – Γκορμπατσόφ. Υπήρξε συμφωνία για μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, αλλιώς αναμενόταν σίγουρα κάποια αντίδραση. Επικράτησε στις ΗΠΑ η στρατηγική της απώθησης με βίαια μέσα και όχι της ανάσχεσης με πολιτικά και διπλωματικά μέσα.
Δεν είμαι αισιόδοξος για την έκβαση του πολέμου. Θεωρώ ότι θα είναι παρατεταμένος, στο παρελθόν ανάλογες καταστάσεις σε Συρία, Τσετσενία, Καζακστάν δεν είχαν σύντομη κατάληξη. Ο Πούτιν έχει βέβαια καθυστερήσει επιχειρησιακά αλλά δεν έχει πέσει έξω πολύ στην χρονική εξέλιξη του πολέμου. Ίσως δεν περίμενε τέτοια αντίδραση από τους Ουκρανούς αλλά η Ρωσία είναι έτοιμη για μακροχρόνιο σύρραξη. Με τον Ζελένσκι στην εξουσία και η Ουκρανία δεν μπορεί να κάνει πίσω, σαφώς και δρουν μαζί του ναζιστικές οργανώσεις, τάγμα Αζόφ, ακροδεξιά κόμματα στην Ουκρανία με μικρή δύναμη στο κοινοβούλιο αλλά μεγάλη απήχηση και δύναμη τώρα κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Όλοι έχουμε αγωνία για την ειρήνη αλλά είμαστε ακόμη σε κατάσταση σοκ σε όλη την Ευρώπη, ακόμη δεν έχουμε σημαντικές διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης. Τώρα η μπάλα είναι στον Πούτιν. Οι πόλεμοι σταματούν όταν ο επιτιθέμενος κερδίζει τους στόχους του ή όταν βρεθεί σε αδιέξοδο. Αυτό έγινε πχ στο Βιετνάμ, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν. Οι πόλεμοι από πλευράς παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκλημάτων, είναι παντού οι ίδιοι. Απλά αυτός ο πόλεμος γίνεται στην Ευρώπη και διαφοροποιεί την παγκόσμια σκακιέρα.
Ουσιαστικά ο Πούτιν οδηγήθηκε σ’ αυτόν τον πόλεμο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπεύθυνη ήταν η Δύση. Ο Πούτιν μάλλον θα έβρισκε μια άλλη πρόφαση να τον κάνει. Αλλά πιστεύει κανείς ότι θα σταματήσει τον πόλεμο λόγω των οικονομικών προβλημάτων που του προκαλούν οι κυρώσεις; Μήπως ο ανταρτοπόλεμος θα παρατείνει απλά την αιματοχυσία και θα οδηγήσει σε χειρότερη διχοτόμηση της Ουκρανίας σε σχέση με μια πρότερη ειρηνική διευθέτηση του προβλήματος;
Ασκώ κριτική και επηρεάζω αυτό που μπορώ, τη στάση των χωρών της Δύσης, στη Ρωσία δεν έχω καμία επίδραση. Εάν η Τουρκία επιτίθετο στην Ελλάδα και εμείς ζητούσαμε όπλα από τη Δύση για να αμυνθούμε και η Δύση δεν μας έδινε, τι θα κάναμε;
Κατά την κρίση του 2014 στην Κριμαία, παρατηρητές του ΟΑΣΕ είχαν πάει εκεί και διαπιστώσανε διάφορες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στο Ιράκ οι ιρακινοί δεν πρόσκειντο φιλικά στις δυνάμεις τους ΟΗΕ. Στην περίπτωση της Ουκρανίας δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει μια τέτοια ειρηνική παρέμβαση, πιστεύω ότι ο πόλεμος θα κρατήσει πολύ.
Η αποστολή εξοπλισμού από δυτικές χώρες για να ενισχυθεί η αντίσταση των Ουκρανών, υπογράμμισε ότι ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνεται ως μια πράξη αλληλεγγύης σ΄ ένα λαό που πολεμά τον κατακτητή, στην πραγματικότητα διογκώνει το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα στη Δύση και ενισχύει τη λογική της μετωπικής σύγκρουσης από την οποία δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα βγει κερδισμένη η Ουκρανία.
Δεδομένου ότι η ρωσική στρατιωτική μηχανή είναι ισχυρότερη, η παράταση ενός ανταρτοπολέμου φθοράς του αντιπάλου θα προκαλέσει ακόμη περισσότερα θύματα μεταξύ αμάχων, θα οδηγήσει στον διαμελισμό της χώρας, όπως συνέβη στη Συρία και σε μια χρόνια εστία αστάθειας στην Ευρώπη. Πόσο μάλλον που, ανεξάρτητα από την έκβαση του πολέμου, τα όπλα βρίσκονται στα χέρια ανεξέλεγκτων ένοπλων ομάδων, ορισμένες από τις οποίες είναι νεοναζιστικές.
Το αδιέξοδο μπορεί να αρθεί με την άμεση κατάπαυση του πυρός, την αποστολή μιας ειρηνευτικής δύναμης του ΟΑΣΕ και την έναρξη διαπραγματεύσεων με την παρουσία τρίτων χωρών. Διαφορετικά τα χειρότερα έπονται.
Πολυδεύκης Παπαδόπουλος: H καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία είναι ξεκάθαρη. Ωστόσο, η κατανόηση του ουκρανικού δράματος γίνεται πληρέστερη, εφόσον, καταγραφεί και αναλυθεί, παράλληλα, η στάση της Ατλαντικής Συμμαχίας από τη’90, όταν βίωνε υπαρξιακή κρίση, έως και λίγο πριν την έναρξη του πολέμου.
Το 1992 γινόταν συζήτηση, αν χρειάζεται να συνεχίσει να υπάρχει το ΝΑΤΟ και το νέο αμυντικό του δόγμα. Το 1994 το ΝΑΤΟ έφτιαξε ένα δίκτυο συνεργασίας με όλες τις πρώην κομμουνιστικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας. Το 2002 συζητούσε την ένταξη της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ. Αυτές οι ιδέες σιγά – σιγά εγκαταλείφθηκαν. Τον Νοέμβριο του 2021 είχε αρχίσει να υπάρχει ένταση στην Ουκρανία, οι υπουργοί εξωτερικών Ουκρανίας και ΗΠΑ έκαναν συνομιλίες για αμυντική συνεργασία και πιθανή είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Η εκτίμησή μου είναι ότι τελικά η Ρωσία θα ηττηθεί και ίσως προκύψει θέμα συνοχής της ως χώρα, περιλαμβάνει πολλές αυτόνομες οντότητες και ένα μεγάλο μωσαϊκό λαών, όπως το έκανε η τότε ΕΣΣΔ. Ήδη η Ρωσία υφίσταται μεγάλη οικονομική καταστροφή.
Οι πιθανότητες μιας καλής και μάλιστα διαρκούς ειρήνης μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας είναι λίγες, εξαιτίας της αδυναμίας και των δύο πλευρών να δεχθούν ένα λογικό συμβιβασμό. Οποιαδήποτε κατάληξη κι αν έχει η σύγκρουση θα δημιουργήσει μια Ουκρανία κατεστραμμένη σε μεγάλο βαθμό κοινωνικά και οικονομικά αλλά και μια Ρωσία βαριά λαβωμένη και αποσταθεροποιημένη, με η χωρίς τον Πούτιν. Μια τέτοια εξέλιξη θα δημιουργήσει σοβαρά γεωπολιτικά και γεωοικονομικά προβλήματα ειδικά για την ευρύτερη περιοχή, αλλά ως ένα βαθμό και για την παγκόσμια κοινότητα ίσως και για πολλά χρόνια.
Η μαζική αποστολή όπλων στην Ουκρανία από δυτικές χώρες, χωρίς ταυτόχρονα διπλωματικά σχέδια και πρωτοβουλίες, μπορεί να ρίξει απλώς λάδι στη φωτιά και να παρατείνει τις συγκρούσεις και τα ανθρωπιστικά δράματα. Επιπλέον, η διασπορά και λαθραία διακίνηση τέτοιων όπλων διεθνώς -μετά τον πόλεμο- είναι ένα επικίνδυνο σενάριο, το οποίο όμως έχει ξαναπαιχτεί -και μάλιστα σε καιρό ειρήνης- με την κλοπή και εμπορία του οπλοστασίου του ουκρανικού στρατού.
Η ΕΕ έχει μεγάλες αντιφάσεις σε πολλά πεδία της πολιτικής της. Δεν μπορούν να θεραπευτούν οι αδυναμίες της, απλά επειδή τώρα έχουμε μια σημαντική συσπείρωση της εξαιτίας του πολέμου. Το κλίμα για νέες εντάξεις έχουν κολλήσει, ήδη υπάρχει αναμονή πολλών χρόνων για τις χώρες της Βαλκανικής, άλλο τόσο θα καθυστερήσει η ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ.
Η αναζήτηση μιας μόνιμης νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή, αντί για την αύξηση των εξοπλισμών, που θα διατηρήσει αντιπαλότητες και θα στερήσει πόρους από επείγουσες αναπτυξιακές και περιβαλλοντικές πολιτικές, είναι προτιμότερο να περιλάβει και να εξελίξει τις αρχές και τη συμπεριληπτικότητα του ΟΑΣΕ∙ δηλαδή του οργανισμού που αμέσως μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου είχε σαν έργο τη συνεργασία και σταθερότητα στην Ευρώπη και τη σύγκλιση Δύσης και Ανατολής.
Είναι μια ιστορία loose – loose, η επόμενη μέρα στην Ουκρανία και τη Ρωσία θα είναι πολύ επικίνδυνη. Καλό θα ήταν ο Πράσινος Χώρος να στηρίξει όντως τη νέα αρχιτεκτονική στην ΕΕ, τον ΟΑΣΕ, το μοντέλο της γεωπολιτικής σταθερότητας. Χρειάζεται να μπει ένα φρένο στη φρενίτιδα των πολεμικών δαπανών και να διατυπωθεί ένα σύγχρονο αμυντικό δόγμα. Δεν χρειάζεται ένα ενισχυμένο ΝΑΤΟ ή μια πολεμική ΕΕ αλλά ένα σύστημα τύπου ΟΑΣΕ.
Γιάννης Χρυσοβέργης: Για τις αιτίες του πολέμου, προσυπογράφω όσα ειπώθηκαν από τους δύο προηγούμενους ομιλητές.
Άπαξ και ξεκινήσει ένας πόλεμος, ποτέ κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει και πάντα κρατάνε περισσότερο απ’ ότι προϋπολογίζονταν. Αλλά ακόμη κι αν τελειώσει γρήγορα, θα καθορίσει την ιστορία του πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες.
Στην ΕΕ έχουν παγώσει όλες οι συζητήσεις για ευρωπαϊκό στρατό και οι χώρες από μόνες τους, πχ η Γερμανία, προαναγγέλλουν τεράστια προγράμματα εξοπλισμών.
Επειδή μάλιστα η Ρωσία έχει θέσει την περίπτωση πυρηνικού πολέμου, η ΕΕ έχει απωλέσει τη δυνατότητα αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής και ακολουθεί άκριτα την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Τι μπορεί να σωθεί πλέον;
Αλληλεγγύη στα θύματα της σύρραξης, στους Ουκρανούς πρόσφυγες πχ αλλά και στους Ρώσους που θα αρνηθούν να συμμετέχουν στον πόλεμο. Ακούμε παχιά λόγια αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι αυτά θα υλοποιηθούν. Τον πόλεμο δεν μπορούμε να τον σταματήσουμε.
Τα ημερήσια έσοδα του Πούτιν από το φυσικό αέριο είναι μεγαλύτερα από το ημερήσιο κόστος του πολέμου. Βεβαίως θα ήταν μια μεγάλη νίκη αν μπορούσαμε να σταματήσουμε αυτήν τη ροή αερίου αλλά τότε θα έπρεπε να διαχειριστούμε τη διακοπή λειτουργίας πολλών βιομηχανιών, ελλείψεις σε τρόφιμα και θέρμανση κατοικιών. Είναι δύσκολο αλλά θα έπρεπε αυτός να είναι ένας άμεσος στόχος της ΕΕ και όχι η αύξηση των εξοπλισμών.
Ο Πούτιν είναι δικτάτορας, αλλά όχι τρελός, έχει προσωπική άποψη για τη θέση του στον κόσμο.
Έχουμε πρωτοφανή κρούσματα λογοκρισίας στην ΕΕ, απαγορεύτηκε η λειτουργία σε ρωσικά ΜΜΕ, ακόμη και κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου είχαμε ελεύθερη τη λειτουργία των κομμουνιστικών ΜΜΕ. Φτάσαμε στο σημείο να ακυρώνουμε έργα Ρώσων καλλιτεχνών. Ταυτόχρονα, η μισή ΕΕ πωλούσε όπλα στη Ρωσία και σε άλλες χώρες για τις οποίες είχαν επιβληθεί εμπάργκο.
Χρειάζεται να αντιταχθούμε σ΄ αυτόν τον περιορισμό που μας επιβάλλεται, στην ελευθερία του Τύπου, στη διάθεση κονδυλίων για στρατιωτικά μέσα, στη δημιουργία νέας επισιτιστικής κρίσης, στην επαναφορά της πυρηνικής ενέργειας στο προσκήνιο, στη δυτική προπαγάνδα. Μπαίνουμε σε μια πολύ άσκημη εποχή, όπως με την κρίση της Κούβας ή όπως το 1983 που η ΕΣΣΔ ετοίμαζε πυρηνικό χτύπημα.
Θα χρειαστεί να πάρουμε όλοι μας σημαντικές αποφάσεις το επόμενο διάστημα.
Αλέκος Γεωργόπουλος: Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι δεν υπάρχει βίαιος τρόπος επίλυσης των συγκρούσεων, από αυτές όλοι βγαίνουν χαμένοι.
Ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας με 100 δις είναι τερατώδης, είναι η χώρα που προσπαθούσε επί δεκαετίες να φτιάξει σχέσεις με τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και τη Ρωσία. Προκαλεί ανατριχίλα. Όργουελ μου θυμίζει η ιστορία.
Το ενεργειακό είναι μεγάλο πρόβλημα αλλά και το επισιτιστικό. Θα πούμε το ψωμί ψωμάκι. Δυσκολεύομαι κι εγώ να βρω θετικές προοπτικές.
Μεγάλα θύματα του πολέμου η Δημοκρατία και η Αλήθεια.
Νίκος Χρυσόγελος: Δεν υπάρχουν ελεύθερα ΜΜΕ στη Ρωσία, είναι πλήρως ελεγχόμενα. Ο πόλεμος ισοπεδώνει μια χώρα, αυτό δεν έχει ξαναγίνει στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλοί θέλουν να ερμηνεύσουν και να δικαιολογήσουν τον Πούτιν.
Από την ίδια τη Ρωσία έρχονται πληροφορίες ότι ο Πούτιν μπορεί να προκαλέσει πυρηνικό ατύχημα. Δεν είναι υπαίτιο το ΝΑΤΟ για τις συνεχείς επεμβάσεις της Ρωσίας σε άλλες χώρες. Υπάρχουν Ρώσοι αντικαθεστωτικοί, που λένε ότι η Δύση σιώπησε όταν η Ρωσία ισοπέδωνε άλλες χώρες εκτός ΕΕ.
Έχουμε περιορισμένα μέσα ως Δύση να σταματήσουμε τον πόλεμο, το ξέρει ο Πούτιν, δεν θα σταματήσει αν δεν ισοπεδώσει τη χώρα και δεν πετύχει τους στόχους του. Θεωρώ απαράδεκτο όμως να λέμε ότι αιτία του πολέμου ήταν οι Ουκρανοί.
Να στηρίξουμε τους ανθρώπους που είναι στη φυλακή επειδή αντιτάχθηκαν σ’ αυτόν τον πόλεμο. Αν δεν θέλουμε να στείλουμε όπλα και θέλουμε να είμαστε συνεπείς με μια ειρηνιστική προσέγγιση, ας πούμε να κλείσουν οι ρωσικοί αγωγοί πετρελαίου και αερίου, κάτι που θα σταματούσε τη χρηματοδότηση του πολέμου.
Γιώργος Δημαράς: Ζούμε τραγικές καταστάσεις, εγκλήματα Πούτιν, σαφώς και έχει ευθύνες και η Δύση αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτή η αιτία του πολέμου. Στους πολέμους είναι χαμένοι οι λαοί, κερδισμένη η βιομηχανία των όπλων.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να ενωθούν οι δυνάμεις κατά του πολέμου, σε ένα κίνημα κατά του πολέμου.
Γιάννης Παρασκευόπουλος: Ο πόλεμος αυτός είναι πολλές βαθμίδες πάνω από όλους τους προηγούμενους. Ξεκινάει από χώρο εκτός Δύσης και δεν μπορούμε να τον επηρεάσουμε.
Μια ρωσική εθνική αναβίωση θα διεκδικούσε την Ουκρανία ως χώρο της Ρωσίας.
Για την Ελλάδα πάντοτε υποδαύλιζε τις διαφορές με τις γειτονικές χώρες.
Οι υψηλές τιμές του φυσικού αερίου τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν δημιούργημα της Δύσης.
Λύση της ΕΕ θα ήταν η ταχύτατη απεξάρτηση από όλα τα ορυκτά καύσιμα.
Ρήγας Τσιακίρης: Οι πόλεμοι γίνονται συνήθως για έλεγχο εδαφών, πρώτων υλών και ενέργειας. Εδώ έχουμε σαφώς το θέμα του φυσικού αερίου. Ο πόλεμος έγινε ακριβώς τη στιγμή που οι Πράσινοι συμμετείχαν στην εξουσία και το πράσινο κίνημα βρίσκεται σε άνοδο στην ΕΕ. Οι οικονομικές κυρώσεις είναι ένα δυνατό εργαλείο των κυβερνήσεων (αρκεί να κρατήσουν και να γίνουν περισσότερες) και εμεί την δύναμη της διαμαρτυρίας και της αλληλεγγύης! Δεν μπορούμε να λέμε ότι πρέπει να πουλάμε όπλα στους αμυνόμενους αλλά να εφαρμόζουμε πολιτικές που αποτρέπουν τους πολέμους.
Γιάννης Μανομενίδης: Ελπίζω με την καταστροφή αυτού του πολέμου να κινητοποιηθούν οι λαοί και να ζητήσουν τερματισμό του αλλά και κάθε απειλή για πυρηνικό χτύπημα. Θεωρώ ότι η Ρωσία διαπράττει τώρα εγκλήματα πολέμου, είναι ένα αντιδημοκρατικό πολίτευμα που εφαρμόζει βίαιες πρακτικές. Εάν είχαμε εντάξει τη Ρωσία στην πολιτική της ΕΕ, εκδημοκρατισμός και σύστημα άμυνας, δεν θα είχαμε σήμερα τέτοια προβλήματα. Να ζητήσουμε την άμεση διακοπή του φυσικού αερίου. Έστω να σταματήσουμε να πληρώνουμε (εάν πληρώνουμε) κι αν θέλει ο Πούτιν ας το διακόψει, κάτι που θα δημιουργήσει προβλήματα με επανενάρξεις και διακοπές. Τα χρήματα του φυσικού αερίου να συγκεντρώνονται σε ένα Ευρωπαϊκό ταμείο για να διαχειριστεί τις πληρωμές η ΕΕ μετά τη διακοπή του πολέμου.
Μιχάλης Μαραγκάκης: Ανάγκη για μια νέα πρόταση κοινωνικής αντίστασης με βάση την ειρήνη, την κλιματική κρίση, την αποδέσμευση από τα ορυκτά καύσιμα. Στην Ουκρανία έχουμε έναν άδικο εμφύλιο πόλεμο, το μόνο που εξυπηρετούνται είναι τα συμφέροντα μιας κάστας. Ο πόλεμος ξεκίνησε ουσιαστικά από την εποχή της κατάργησης της ΕΣΔΔ, την αδυναμία του πρώην ανατολικού μπλοκ να διαχειριστεί τη νέα κατάσταση. Υπάρχουν μυστικές διακινήσεις στρατιωτικού υλικού, παρακράτος, διαπλοκές.
Φώτης Ποντικάκης: Η μεγάλη δύναμη του Πούτιν είναι τα ορυκτά καύσιμα, είναι τεράστια τα ποσά. Στον δυτικό κόσμο έχουμε ακόμη δημοκρατία και ελευθερία.
Ξενοφών Ζήσης: Πότε καταργήθηκε η συνθήκη για μη εξοπλισμό της Γερμανίας;
Ο ίδιος ο πόλεμος δημιουργεί μεγάλη περιβαλλοντικά προβλήματα, αδιανόητη ρύπανση της ατμόσφαιρας, φαίνεται να επηρεάζεται αρνητικά και το στρώμα του όζοντος.
Μεγάλος κίνδυνος από τα υπάρχοντα πυρηνικά εργοστάσια, όχι μόνο από πολεμικό χτύπημα αλλά κυρίως από διακοπή του ηλεκτρικού δικτύου στην περιοχή τους.
Κώστας Κιτσίκης: Να αντιδράσουμε και στη διαφαινόμενη επαναφορά των εξορύξεων πετρελαίου στο Ιόνιο και Κρήτη. Ο Μητσοτάκης έδωσε λέει το ΟΚ….
Μιχάλης Παναγιωτίδης: Δεν είμαστε ούτε με τους εξοπλισμούς, ούτε και την κυριαρχία των μεγάλων χωρών, δεν με ενδιαφέρουν οι αναλύσεις των κέντρων εξουσίας για τον πόλεμο. Εμείς θέλουμε εργασία, ειρήνη και δημοκρατία και εμείς πρέπει να αναλάβουμε ως νέο δυναμικό κίνημα κατά του πολέμου και υπέρ της φύσης να σταματήσουμε όλους αυτούς. Να ξεπαγώσουμε από το σοκ του πολέμου στην Ευρώπη. Εμείς είμαστε η πλειοψηφία, έχουν μεγάλη ευθύνη να το αναλάβουν αυτό οι Πράσινοι όλων των χωρών.
Αλέξανδρος Αργυρόπουλος: Στο Μεξικό, όταν εξοπλιζόταν με S-400, οι ΗΠΑ κατευθείαν ανέλαβαν δράση. Η Συρία έπαθε αυτό που έπαθε επειδή δεν συναινούσε στη διέλευση του αγωγού πετρελαίου μέσα από την χώρα της για το Κατάρ και άλλες χώρες. Προτείνω να μεταφέρουμε γλάστρες με ελιές στις Πρεσβείες των χωρών που εμπλέκονται στον πόλεμο αυτό.
