ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Με ενότητα και ευθύνη για ένα πράσινο μέλλον!
Μαζί, με αλληλεγγύη και σεβασμό σε ανθρώπους, φύση και ζώα, σε μια βιώσιμη Ευρώπη για όλους 

Οι ενωτικές δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας και των εναλλακτικών λύσεων συγκροτούν έναν νέο πολιτικό φορέα, τους «ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ» και καλούν όσα άτομα και συλλογικότητες προσβλέπουν σε ένα δυναμικό και ανανεωμένο Πράσινο κόμμα, να συμμετέχουν και να συνδιαμορφώσουν το σχήμα των ονείρων μας!

Αφήνουμε πίσω κάθε τι διχαστικό και βρίσκουμε όσα μας ενώνουν. Και αυτά είναι πολλά!

Σε ένα πολιτικό πλαίσιο που τα παραδοσιακά κόμματα καταρρέουν, οι πολλοί απωθούνται από την πολιτική συμμετοχή, η προπαγάνδα κυριαρχεί, τα συμφέροντα αλωνίζουν, η διαπλοκή γίνεται κανόνας, η ζωή και η φύση υποβαθμίζεται, ο πλανήτης απειλείται σοβαρά, το ανούσιο επιπλέει, η ακροδεξιά επελαύνει, οι συγκρούσεις εντείνονται, οι ανισότητες μεγαλώνουν και η Δημοκρατία ψευτίζει, δεσμευόμαστε να βγάλουμε μπροστά τις πράσινες προτάσεις.

Θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και θέλουμε ΤΩΡΑ!

Όλοι σχεδόν αναγνωρίζουν τον ρόλο των οικολόγων στην ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης και μας δικαιώνουν για τις προβλέψεις μας ενώ κάποτε τις θεωρούσαν υπερβολικές. Περάσαμε από τους πολιτικούς θεσμούς και την αυτοδιοίκηση, καταθέτοντας εναλλακτικές προτάσεις αλλά για να αλλάξουμε τις πολιτικές θα πρέπει να γίνουμε ισχυροί/ες -και αυτό σημαίνει ενωμένοι/ες!

Προχωράμε με συλλογικό πνεύμα, με πρόγραμμα, με ανανέωση, με έμφαση στην αυτενέργεια, με συμμετοχή στα κινήματα των πολιτών, με προσήλωση σε ένα κλίμα εμπιστοσύνης και έμπνευσης. Πυξίδα μας η συνέπεια, η ανιδιοτέλεια, η σταθερότητα στις αξίες, η ιδεολογική και πολιτική ενότητα.

Δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί. Είμαστε ενεργοί πολίτες, με σημαντική κοινωνική, επαγγελματική και επιστημονική εμπειρία, αυτόνομοι από σκοπιμότητες και συμφέροντα, υπέρμαχοι των ελευθεριών και των δικαιωμάτων, που φιλοδοξούν να αλλάξουν την καθημερινότητα, τις συνειδήσεις και την πολιτική. Είμαστε αντίθετοι με τις κυρίαρχες πολιτικές και καταθέτουμε εναλλακτικές προτάσεις για ένα κοινωνικό, οικονομικό και θεσμικό μοντέλο που επικεντρώνει στην υπεράσπιση του συλλογικού συμφέροντος και των κοινών αγαθών, στην άμεση ανακούφιση του συνόλου της κοινωνίας από τις επιπτώσεις των πολλαπλών κρίσεων με αύξηση του βιοτικού επιπέδου αλλά και σε ολοκληρωμένες, μακροπρόθεσμες και αειφορικές διεξόδους για τη φύση, την κοινωνία, τον πλανήτη.

Αντιμετωπίζουμε ταυτόχρονα επείγουσες και αλληλένδετες κρίσεις:

  • Μετά από την πολύχρονη οικονομική καθίζηση, την υγειονομική κρίση, την ενεργειακή κερδοσκοπία και τις πολεμικές συγκρούσεις, μεγάλο τμήμα των πολιτών βουλιάζει στη φτώχεια και την εξαθλίωση ενώ οι ανισότητες παραμένουν βαθιές. Η ακρίβεια ακόμη και στα βασικά αγαθά οδηγεί τους πολλούς σε αδιέξοδο ενώ η μικρομεσαία οικονομία διαλύεται. Η ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, είναι εκρηκτική και -μαζί με τις παραβιάσεις του ωραρίου και την εκμετάλλευση- έχει οδηγήσει και σε νέο κύμα μετανάστευσης και brain drain. Ταυτόχρονα ερημώνει η μισή χώρα (ορεινές περιοχές και μη τουριστικά νησιά) από ενεργό πληθυσμό και οικονομικές δραστηριότητες.
  • Η πολύπλευρη κρίση συνδέεται με την κλιματική κατάρρευση και οι λύσεις πρέπει να είναι συνεκτικές. Τα χρονικά περιθώρια για να τιθασεύσουμε την κλιματική κρίση έχουν εκπνεύσει. Τα κατεστημένα κόμματα μιλούν για το κλίμα ενώ επιμένουν στα ορυκτά καύσιμα και τις εξορύξεις. Η υπερθέρμανση, οι πλημμύρες, οι τεράστιες δασικές πυρκαγιές συνδέονται με μεγάλες κοινωνικές αναστατώσεις και βαρύ οικονομικό κόστος, που καμία κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει. Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί και οι επιστήμονες συμφωνούν ότι είναι η τελευταία μας ευκαιρία να σώσουμε τον πολιτισμό μας. Εάν συνεχίσουμε στον δρόμο της κλιματικής αμεριμνησίας, τα παιδιά θα μάχονται για την επιβίωσή τους και τα εγγόνια μας για την ίδια τη ζωή τους. Επείγουν οι πολιτικές αύξησης της ανθεκτικότητας, προσαρμογής και πολιτικής προστασίας αλλά και απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, με δίκαιη και βιώσιμη ενεργειακή μετάβαση.
  • Η πανδημία είχε τεράστιο κόστος σε ζωές, από τα βαρύτερα στον αναπτυγμένο κόσμο. Το ΕΣΥ αναδείχτηκε αποδυναμωμένο και η υγεία των ανθρώπων παραμένει ουσιαστικό προνόμιο των πλουσιότερων. Οι πιο ευάλωτοι έχουν χειρότερη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας. Χρειαζόμαστε μια ενιαία προσέγγιση της υγείας, των ανθρώπων, της φύσης, των ζώων και των οικοσυστημάτων. Το σύστημα υγείας δεν ανταποκρίνεται και δεν είναι ανθεκτικό στις κοινωνικές, δημογραφικές και περιβαλλοντικές αλλαγές. Η εισβολή της ανθρώπινης δραστηριότητας στην άγρια φύση ευνοεί την πιθανότητα εμφάνισης νέων, πιο μεταδοτικών και θανατηφόρων ασθενειών.
  • Η ελληνική οικονομία παραμένει στις ίδιες δομικές παθογένειες: βασισμένη υπέρμετρα στην κατανάλωση, τον παρασιτισμό και τον μαζικό τουρισμό και με χαμηλά επίπεδα παραγωγικότητας στους υπόλοιπους τομείς, με τα χαμηλότερα ποσοστά απασχόλησης και πράσινων θέσεων εργασίας στην Ευρώπη, με μικρή εισχώρηση τεχνολογιών που θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερη τη ζωή μας και με πολιτικές που εμποδίζουν μια αειφορική παραγωγική ανασυγκρότηση. Χρειαζόμαστε έμφαση στις πράσινες συνεργατικές λύσεις και ενίσχυση των μετώπων υπεράσπισης των συλλογικών αγαθών, όπως του νερού.
  • Η εκπαίδευση είναι ασύνδετη με τις ανάγκες μιας βιώσιμης οικονομίας και κοινωνίας, το δημόσιο σχολείο υποβαθμισμένο, η τεχνική εκπαίδευση είναι παραμελημένη, η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο δυσβάσταχτη οικονομικά για μικρομεσαία στρώματα και σχεδόν απρόσιτη για τους φτωχούς πολίτες, προβλήματα που δεν λύνονται με την ιδιωτικοποίηση. Το  εκπαιδευτικό σύστημα δεν εφοδιάζει τους μαθητές και τις μαθήτριες με τις απαραίτητες γνωστικές και συναισθηματικές ικανότητες, κριτική σκέψη, δημιουργικότητα και ικανότητες συνεργατικές και τεχνικές, ειδικά σε θέματα πράσινων τεχνολογιών. Η περιβαλλοντική εκπαίδευση και οι ανθρωπιστικές αξίες δεν διαπερνούν όλη τη διαδικασία.
  • Η δημόσια διοίκηση είναι αναποτελεσματική, γραφειοκρατική και σε μεγάλο βαθμό αδιαφανής. Η ψηφιοποίηση πρέπει να είναι ουσιαστικά καινοτόμα, να οδηγεί στη δραστική απλοποίηση των διαδικασιών και στη μείωση της γραφειοκρατίας ενώ οι νέες τεχνολογίες να είναι ανοιχτές, να βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο και να εξασφαλίζεται η προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πρέπει να διατηρήσει το τεκμήριο της αρμοδιότητας των τοπικών υποθέσεων και να λειτουργήσει συμμετοχικά.
  • Σε παγκόσμιο επίπεδο τα φυσικά οικοσυστήματα καταπατούνται, ζούμε ήδη μια 6η μαζική εξαφάνιση ειδών ενώ φτάνουμε σε οριακή δυνατότητα πρόσβασης σε βασικές πρώτες ύλες, κρίσιμες για το σημερινό οικονομικό μοντέλο. Η στάση απέναντι στη φύση και στα ζώα χρειάζεται ριζική αλλαγή. Σημαντική είναι και η αντιμετώπιση της εμπορευματοποίησης των οικολογικών ιδεών και του greenwashing.
  • Στην Ευρώπη επέστρεψε ο πόλεμος και οι βίαιες προσαρτήσεις εδαφών, με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Η απειλή του πυρηνικού πολέμου αναδύθηκε ξανά. Η εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα αλλά και η πρόσβαση στα τρόφιμα χρησιμοποιούνται ως όπλα. Η κούρσα των εξοπλισμών δεν θα οδηγήσει στην ειρήνη και την ευημερία αλλά σε μια ανασφάλεια με περισσότερες στρατιωτικές δαπάνες. Η παγκόσμια ειρήνη απειλείται όχι μόνο από πολέμους δι’ αντιπροσώπων αλλά και από ανεξέλεγκτες περιφερειακές συγκρούσεις. Όπως η ΕΕ δεν μπόρεσε να εντάξει έγκαιρα τη Ρωσία σε ένα ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας και συνεννόησης, αδυνατεί να παρέμβει και στον πόλεμο του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων μετά την επίθεση της Χαμάς. Ιδιαίτερα στην Ανατολική Μεσόγειο, αντί για επικίνδυνους ανταγωνισμούς για εξορύξεις υδρογονανθράκων, που απομακρύνουν την ειρήνη και τη δίκαιη λύση του Κυπριακού, έχουμε ανάγκη από μια Πράσινη Συμφωνία προς όφελος όλων των κοινωνιών και του περιβάλλοντος.
  • Όσο οι κυβερνήσεις φαίνονται απρόθυμες ή ανίκανες να προστατεύσουν αποτελεσματικά την κοινωνική συνοχή και την ευημερία, δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για άνοδο της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού, συρρίκνωση της δημοκρατίας και ενίσχυση του αυταρχισμού. Φαινόμενα όπως οι υποκλοπές, ο έλεγχος των ΜΜΕ, οι απειλές και διώξεις (SLAPPS) εναντίον δημοσιογράφων και πολιτών που υπερασπίζονται τη διαφάνεια, οι αντισυνταγματικοί νόμοι σε βάρος των δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος επιβάλλουν την εγρήγορσή μας.
  • Η Δημοκρατία υποβαθμίζεται στην Ελλάδα, όπως αναγνωρίζει και το ευρωκοινοβούλιο, υπάρχει έντονη ανησυχία για μονιμότερους περιορισμούς δημοκρατικών διαδικασιών και ελευθεριών, για παράκαμψη της λειτουργίας δημοκρατικών οργάνων και ανεξάρτητων αρχών, για κατάργηση της διάκρισης των εξουσιών, για τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης αλλά και για εκτεταμένες παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ με κακόβουλα λογισμικά και άλλους μηχανισμούς. Η κοινωνία αντιμετωπίζει και νέους κινδύνους από την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνίας, όπως η τεχνητή νοημοσύνη κ.α.
  • Τα δικαιώματα των γυναικών, των μειονοτήτων, των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων χρειάζεται να γίνονται σεβαστά. Η βία κατά των γυναικών, η ενδοοικογενειακή βία, οι βιασμοί, οι γυναικοκτονίες, η κακοποίηση και η έκθεση παιδιών σε σεξουαλική κακοποίηση χρειάζεται να καταπολεμηθούν με θεσμικές αλλαγές και ενεργοποίηση της κοινωνίας. Χρειάζονται νέοι αγώνες για τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη ζωή, την ελευθερία, την ασφάλεια, τη σωματική ακεραιότητα, την ενσωμάτωση του φύλου σε κάθε πολιτική, για την αξιοπρέπεια όλων, ανεξάρτητα από κοινωνική-οικονομική κατάσταση, φυλή, θρήσκευμα, ταυτότητα φύλου, ερωτικό προσανατολισμό, αναπηρία κ.ά.
  • Η διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος στηρίζεται στο δόγμα της αποτροπής, χωρίς μέριμνα για πολιτικές ένταξης, με καταγγελίες από ανθρωπιστικές οργανώσεις για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εκθέτουν τη χώρα μας διεθνώς. Η μετανάστευση και οι μετακινήσεις προσφύγων θα εντείνονται όσο η φτώχεια, οι πόλεμοι και η κλιματική κρίση αναγκάζουν τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τον τόπο τους. Απαιτούνται πρωτοβουλίες σε επίπεδο ΕΕ για τη διαχείρισή τους και πολιτικές κοινωνικής και επαγγελματικής τους ένταξης, με καθιέρωση νόμιμων διαύλων εισόδου στην ΕΕ με αναλογική κατανομή τους σε όλα τα κράτη-μέλη, ακύρωση των κυκλωμάτων διακινητών και όσων οδηγούν στον θάνατο απελπισμένους ανθρώπους.

Έχουμε ευθύνη απέναντι στις επόμενες γενιές. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας, των επόμενων γενεών, μεταφέροντάς τους μόνο βάρη και οικολογικά, κλιματικά, δημοσιονομικά και κοινωνικά χρέη.

Όλα αυτά έχουν αφετηρία σε μακροχρόνιες αδιέξοδες πολιτικές, που χρειάζονται επειγόντως ριζική αλλαγή. Σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, οι Πράσινοι έχουν έγκαιρα προειδοποιήσει και αγωνιστεί για:

  • αποτελεσματικές πολιτικές ανάσχεσης της κλιματικής κρίσης, με βασικούς άξονες την κλιματική δικαιοσύνη και την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, αντιμετωπίζοντας την ενεργειακή φτώχεια με μοντέλα εξοικονόμησης και δίκαιης μετάβασης σε ΑΠΕ που βασίζονται στην οικολογία, την αλληλεγγύη και την ενεργή συμμετοχή των πολιτών,
  • τερματισμό της καταπάτησης των φυσικών οικοσυστημάτων,
  • καταπολέμηση της διαφθοράς και θεσμική ενίσχυση της διαφάνειας με ανοιχτά δεδομένα, ως διέξοδο από τον φαύλο κύκλο των πελατειακών σχέσεων,
  • ουσιαστική προστασία της δημόσιας υγείας και εμπέδωση εναλλακτικών, υγιεινών συνηθειών και τρόπου ζωής, φυσικών θεραπειών και έγκαιρη πρόληψη των αιτιών των νοσημάτων,
  • οικολογικά και κοινωνικά όρια στην παγκοσμιοποίηση και την ανεξέλεγκτη επέκταση των μακρινών εφοδιαστικών αλυσίδων,
  • πολιτικές περιορισμού ή κατάργησης της γούνας και του κυνηγιού, υπέρ ενός φυτοφαγικού και υγιεινού διατροφικού προτύπου και για συμπονετική διαχείριση του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων συντροφιάς,
  • κοινές πανευρωπαϊκές απαντήσεις στα μεγάλα κρίσιμα ζητήματα: για βιώσιμη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης και αλληλεγγύη στον ευρωπαϊκό Νότο κατά την κρίση του χρέους, για τερματισμό της ενεργειακής εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, για στήριξη της εργασίας και ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και του Κράτους Δικαίου απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς και των αυταρχικών κυβερνήσεων,
  • μία νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή,
  • καταπολέμηση της διαφθοράς και θεσμική ενίσχυση της διαφάνειας, ως διέξοδο από τον φαύλο κύκλο των πελατειακών σχέσεων.

Πέραν των Πράσινων, στη δυναμική ομάδα Greens/EFA του Ευρωκοινοβουλίου συμμετέχουν και άλλα μικρά πολιτικά ρεύματα με παράλληλους στόχους, όπως το Πειρατικό Κίνημα, με έμφαση στη διαφάνεια και την ελευθερία της πληροφορίας, το ρεύμα της Πολιτικής Φιλοζωίας, με προτεραιότητες τον τερματισμό κάθε βάρβαρης μεταχείρισης των ζώων, του κυνηγιού και της γούνας, τη δραστική μείωση της κατανάλωσης κρέατος κ.α., υποστηρικτές μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης και περιφερειακά-μειονοτικά κόμματα. Χαιρετίζουμε και επιδιώκουμε τη διεύρυνσή της.

Κανένα από τα σημερινά κοινοβουλευτικά κόμματα δεν μπόρεσε να ενσωματώσει τις πράσινες προτάσεις και αναγκαίες θεσμικές αλλαγές, παρά τις διακηρύξεις τους. Το μεγάλο πολιτικό κενό στη σημερινή Ελλάδα είναι η απουσία των Πράσινων προτάσεων, που μπορούν να υποστηρίξουν αποφασιστικά την αλληλεγγύη, τη βιωσιμότητα, την ειρήνη, την ελευθερία, την κοινή ευημερία ανθρώπων, ζώων και φύσης.

Οφείλουμε με πνεύμα ενότητας και ευθύνης:

  • Να αλλάξουμε τις πολιτικές στην Ελλάδα και τον κόσμο.
  • Να προστατεύσουμε αποτελεσματικά την κοινωνία και το μέλλον της, με πολιτικές που να αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα τις διάφορες αλληλένδετες κρίσεις (κλιματική, οικολογική, υγειονομική, προσφυγική, κοινωνική, δημοκρατίας).
  • Να δώσουμε έμφαση στην Πράσινη ατζέντα και συνολικές εναλλακτικές προτάσεις.
  • Να είμαστε η φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή.
  • Να ανανεώσουμε τη δημοκρατία σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
  • Να εξασφαλίσουμε δυναμική πράσινη παρουσία στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.

Απευθύνουμε πρόσκληση σε όσες και όσους συμμερίζονται τις αξίες μας, τις πολιτικές μας αρχές και θέσεις, για να συμπορευτούμε οι αντίστοιχες πολιτικές προτάσεις είναι ανάγκη να βγουν επειγόντως στο προσκήνιο, αυτόνομα, διακριτά, δυνατά, σε ένα μεγάλο πολιτικό κίνημα για τη φύση και την κοινωνία